
	Datum: 2023-05-16 Boek: Tijdlijn	Recensent: Kim Coenen

Recensie Voor het lezen: Na het lezen van de drie voorgaande delen, stond ik dan ook te stuiteren om aan het vierde en het laatste deel van de serie te gaan beginnen. Ik ben benieuwd hoe het Vincent nu verder zou gaan. Ik heb na de fantastische eerste drie delen dan ook enorm hoge verwachtingen voor dit deel. De cover sluit perfect aan op de drie voorgaande delen. Ze zijn verschillend, maar vormen overduidelijk een lijn met elkaar. Het verhaal: Pieter-Jan Kuypers, de broer van Benno, wil graag iets terugdoen na alles wat er is gebeurd. Hij organiseert een benefietconcert om geld in te zamelen voor de hulpverleners in Australië. Het wordt een groot festival. Vincent is laaiend enthousiast. Alleen dan ontwaakt hij die ochtend is een andere realiteit. Hij is een stuk jonger en iedereen leeft nog. Na een emotioneel weerzien beginnen zijn twijfels. Het blijkt dat een hoop van zijn wensen en dromen in deze realiteit nooit werkelijkheid mocht zijn. Mijn ervaring: Het proloog gaat over Pieter-Jan Kuypers en het verwoeste leven dat hij heeft na de daad van Benno, zijn broer. Waarbij hij toch probeert het beste ervan te maken. Dit maakt me nieuwsgierig naar meer over Pieter-Jan en zijn leven. Vervolgens is het boek opgedeeld in twee delen. In het eerste deel, Vuurproef besluit Pieter- Jan naar Vincent in Australië te gaan en daarmee, hopelijk, een nieuwe start in zijn leven te maken. Het is enorm mooi om te lezen, hoe natuurlijk Pieter-Jan, overvloeit als vriend in het leven van Vincent. Ik vind het sterk hoe Sophie Ester ook Pieter-Jan, of Peter zoals hij zich gaat noemen, heeft neergezet. De verhaallijn krijgt hiermee een goede wending. In het tweede deel, Tijdlijn, starten we met de ontwaking van Vincent. Hierbij switcht Vincent ineens naar een soort van parallel universum waarin hij zichzelf een aantal jaar jonger ervaart en er bepaalde gebeurtenissen niet aan de orde zijn gekomen. Even heb ik moeite met de switch, maar Sophie Esther schrijft zo realistisch en vlot door, dat ik al snel helemaal weer in de "nieuwe" verhaallijn zit. De vraag: Wat als? heeft ze op bijzondere wijze in de verhaallijn verwerkt. Richting het plot wordt er uiteindelijk enorm veel duidelijk en vallen alle puzzelstukjes perfect weer op zijn plek. Het is bijzonder hoe Sophie Ester dit keer op keer met de verhaallijn, die zo uiteenlopende wendingen heeft, heeft weten te doen. In dit deel ervaarde ik wel wat minder de spanning dan in voorgaande delen, maar het was echt een prachtig verhaal. Tijdlijn, is het vierde en laatste deel van de serie. Sophie Esther heeft een vlotte, krachtige en levendige schrijfstijl, waardoor je haar boeken echt verslind. Ze weet je op die manier mee te nemen in het verhaal dat je begint en het boek weg legt als het uit is. Bij mij heeft ze dat viermaal weten te bereiken. Ook dit deel heeft een verrassende en originele verhaallijn. Ik kan dan ook niet wachten om in de toekomst meer van Sophie Esther te mogen lezen. Mijn waardering: ♥♥♥♥♥

	Datum: 2023-05-01 Boek: Terugkeer	Recensent: Kim Coenen

Recensie Voor het lezen: Na het lezen van Ommekeer en Zijdelings, wil ik niets liever dan weten na het heftige en schokkende einde hoe dat verhaal verder gaat. Terwijl het einde van Zijdelings voelde als een verloren en hopeloos einde, ben ik benieuwd wat het verhaal dan toch nog gaat brengen. Ik heb de flaptekst niet gelezen, want ik wil me echt laten verrassen door het verhaal. Ik ben benieuwd of Sophie Ester wederom de spanningsboog zo op kan bouwen. Het verhaal: Vincent Jones is alles kwijt, de man die hij in de spiegel ziet is een onbekende. Hij weet niks meer, zijn heden, zijn verleden en zijn doel, alles in één groot raadsel. De mensen om hem heen willen hem niets vertellen. Dan komt de klap, zijn geweten komt terug. Was dit de waarheid waarop hij zat te wachten? Hij wordt door verdriet overstelpt. Hoe moet hij nu verder? Hij moet een nieuw leven op zien te bouwen. Hoe gaat hij dit redden? Krijgt hij het antwoord gevonden op het grote vraagstuk dat hem bezig blijft houden, wie? De herinneringen zijn te pijnlijk om mee te leven. Hoe moet je leven met een waarheid die je liever niet kende? Mijn ervaring: Het boek begint met een verhaal, wat me enorm nieuwsgierig maakt en nieuwe personages bevat. Wie zijn Jacob en Addie en wat staat er te gebeuren? Ik vind het geweldig hoe Sophie Ester na het drastische einde van Zijdelings, met terugkeer zo de switch heeft gemaakt dat het gewoon zo kloppend voelt dat het niets anders kon zijn. Ze weet Vincent en zijn herstel op een enorm bijzondere, unieke en sterke wijze neer te zetten. Terwijl Zijdelings enorm spannend was, komt er ditmaal naast de spanning ook op enorm mooie en sterke wijze rouw en herstel aan bod. Opnieuw wist Sophie Ester me met haar sterke verhaallijn helemaal in te pakken. De verhaallijn is echt anders dan de twee voorgaande delen, maar vormen wel echt een sterk en pakkend geheel. Ze weet een enorm mooie en sterke verhaallijn op te bouwen. Zeker tegen het einde zit je weer op het puntje van je stoel. Ditmaal verwachtte ik een heftig en schokkend plot, maar liet Sophie Ester me weer verrassen. Grandioos. Sophie Ester heeft een hele vlotte, levendige en krachtige schrijfstijl, waardoor je je met Vincent in het verhaal op gaat en de gebeurtenissen voor je ziet. Het is mooi hoe het personage Vincent nu helemaal wordt uitgediept en er ook weer nieuwe personages het leven en het verhaal in wandelen die ze goed neerzet. Terugkeer is een sterk en aangrijpend vervolg op Ommekeer en Zijdelings. Deze serie moet wel in volgorde gelezen worden, maar ze zijn het stuk voor stuk waard om te lezen. Het is levendig, vlot en krachtig geschreven waardoor je echt in het verhaal kan kruipen. Ditmaal staan rouw en herstel centraal, wat Sophie Ester enorm krachtig en mooi onder woorden heeft weten te brengen. Ook de spanning tegen het einde mag niet ontbreken. Het is echt een geweldig verhaal. Nu op naar het laatste en vierde deel. Mijn waardering: ♥♥♥♥♥

	Datum: 2023-04-20 Boek: Zijdelings	Recensent: Kim Coenen

Recensie Na het lezen van Ommekeer wilde ik enorm graag weten hoe het verhaal van Carol en haar broers verder zou verlopen. Zou Robert Dayle weer toeslaan? Voor het lezen: Nadat deel één, 'Ommekeer' me zo goed bevallen was, wilde ik ook enorm graag de rest van deze veelbelovende en spannende serie lezen. Ik kreeg van Kirstin Rozema, ofwel Sophie Ester, de kans om al haar delen te lezen en te recenseren. Onwijs, onwijs bedankt, ik sprong echt een gat in de lucht! Maar nu hoogste tijd voor deel twee van deze spannende serie. Hoe gaat het verder met Carol en haar broers... Ik heb na deel één hoge verwachtingen. Het verhaal: Na heel wat turbulente jaren lijkt de rust dan ook echt terug te keren in de familie De Vanhovens. Ze wonen tegenwoordig samen in Sydney. Het geluk dat ze dachten te vinden is echter betrekkelijk, want er is een nieuw probleem bezig van hun leven genomen met verschrikkelijke gevolgen. Wraak staat in dit deel centraal. Genomen beslissingen uit het verleden, niemand ziet het aankomen, totdat de puzzelstukjes in elkaar vallen. Helaas heeft het een groot gevolg voor iedereen. Wanneer alles weer in orde lijkt, slaat opnieuw het noodlot toe... Mijn ervaring: Het verhaal begint wederom met een prikkelend en zinderend proloog waardoor je als lezer het verhaal echt in wilt duiken. Sophie Ester heeft een vlotte, krachtige en beeldende schrijfstijl waardoor je helemaal in de verhaallijn van Carol en haar broers mee kan gaan. Het is sterk dat je de personages door het verhaal en na alle (heftige) gebeurtenissen ziet groeien en evolueren. Ze worden echt volwassener. De verhaallijn weet me ook ditmaal weer enorm te verrassen en hij is nog sterker en spannender dan het vorige deel. Misschien doordat ik een betere band heb met de personages, of juist door de heftige en schokkende gebeurtenissen die in dit verhaal plaatsvinden. Ze weet gedurende het hele verhaal weer de spanningsboog enorm gespannen te houden, mede door de onverwachte wendingen lijkt er geen einde aan te komen. egen het einde was ik verrast met het schokkende en sterke plot, totdat Sophie er nog een enorm krachtige wending aan wist te geven waardoor ik geschokt en verbijsterd na de laatste bladzijde staarde. Zijdelings is een daverend spannend, sterk en origineel tweede deel dat enorm veel schokkende en heftige gebeurtenissen bevat. Het is enorm vlot en levendig geschreven waardoor je enorm in de verhaallijn opgaat. Door de vele onverwachte wendingen is stoppen met lezen geen optie. Wanneer je denkt het verhaal met een bepaald gevoel te eindigen, weet Sophie Ester je nog even van je sokken te blazen. Ik kan niets anders zeggen dan wauw!!! Op naar deel drie. Mijn waardering: ♥♥♥♥♥

	Datum: 2023-04-03 Boek: Ommekeer	Recensent: Kim Coenen

Recensie Voor het lezen: Ik kende deze misdaadroman serie nog helemaal niet en kwam ermee in aanraking door de Facebookgroep Heel Holland leest. Hier kon het eerste deel van deze serie gelezen worden. De prachtige serene en simplistische cover spreekt me enorm aan en laat daarmee zien dat het een bijzonder boek moet zijn. Ik kan dan ook niet wachten om deze serie te gaan ontdekken, ik heb goede verwachtingen. Het verhaal: Wanneer een arrestatie volgt na een verkeersongeval in San Francisco, breekt de hel pas echt los. Een agent en zijn vrouw worden vermoord en een enorm gewelddadige overval op het bureau waar de arrestant gevangen zit volgt hierop. De dader ontkomt, maar laat wel een boodschap achter " Nobody messes with Robert Dayle!". Wat er ook geprobeerd wordt, ze komen maar niet achter de identiteit van Robert Doyle, maar de jacht op diens gezin gaat van start. Een heftig kat en muis spel volgt met enorm heftige gevolgen en gebeurtenissen. Het leven van het gezin zal in ieder geval nooit meer hetzelfde zijn. Mijn ervaring: Het verhaal begint met een aangrijpend proloog, waarin Carol terugblikt op de heftige gebeurtenissen die het gezin mee maakte en wat ze van deze periode mee kreeg. Hierdoor wordt mijn nieuwsgierigheid gewekt en wil ik ook graag de rest van het verhaal lezen. Het verhaal wordt verteld door Carol, maar ze vertelt niet alleen haar eigen verhaal maar ook die van haar familieleden. Per hoofdstuk wisselen van een personage dat Carol verder weet uit te diepen. Het spanningsniveau is gedurende het hele verhaal. Ze weten in hun leven enorm veel heftige, aangrijpende en spannende gebeurtenissen mee te maken, terwijl ze zelf een rustig en ongestoord leven willen leiden. Robert Doyle blijft ze achtervolgen. Het verhaal kent een goede combinatie van een roman en spanning, waardoor het verhaal enorm lekker leest. De opbouw naar het plot was sterk en wist me op veel momenten te verrassen en te verbazen. Waardoor het verhaal voor mij echt een extra pluspunt kreeg. Ondanks dat het eerste deel een afgerond einde kent, geeft het ook gelijk een opening naar het Ommekeer is een heerlijke misdaadroman die me wist te verrassen. Het verhaal heeft een verrassende verhaallijn die enorm goed is uitgediept en vlot, krachtig en levendig beschreven is, maar ook de nodige spanning kent. Ondanks het afgeronde einde, geeft het boek ook een opening naar het tweede deel van de serie. Deze ga ik dan ook zeker lezen. Mijn waardering: 5 sterren

	Datum: 2022-05-17 Boek: Toekomstnevel	Recensent: Ka8leen (Hebban)

Recensie Rustige, aangrijpende roman over Creutz-feldt-Jakob De achterflap vertelt al meteen welk thema in dit boek aangesneden wordt : de ziekte van Cruetz-felt-Jakob. Als je deze ziekte kent, dan weet je al meteen dat het een heftig thema wordt. Maar toch is het boek met een zeker afstand geschreven waardoor je niet middenin het verhaal zit en de heftigheid ook niet tot in je ziel kruipt. Van een afstandje leef je mee met Jessica en Marina vanuit wiens oogpunt het hele verhaal afwisselend wordt geschreven. Een mooi en goed boek met een rustige schrijfstijl. Informerend ook, doordat je het verloop van de ziekte leert kennen. Met ook een mooie rol voor Wensambulance Nederland! En met een sausje romantiek ondanks het ziekteverhaal.

	Datum: 2022-05-23 Boek: Toekomstnevel	Recensent: Diane Kooistra (Hebban)

Recensie Knappe lezer die tijdens het lezen niet geraakt wordt of een traan moet laten Kirstin Rozema heeft haar sporen in het schrijversvak al verdiend, ze schreef meerdere romans, kinderboeken en een thriller serie. Daarnaast is ze mijn collega bij de organisatie van het Valentijnfeest en het Hermes Thriller Award de boekenwedstrijden en -schrijfwedstrijden die daarbij horen. Toekomstnevel is een roman waarin het verhaal van Jessica en Mark die elkaar ontmoet hebben toen ze in het Riethuys kwamen wonen maar is heel goed los te lezen van dit verhaal. In dit boek staan de ouders van Jessica meer centraal. Wouter (niet Ad) en Marina zijn aan het genieten van een heerlijk camper rondreis als Wouter ineens achteruitgaat. De eerste conclusie is oververmoeid maar al snel blijkt er meer aan de hand te zijn en Marina belt in paniek hun dochter om hun op te halen, zij kan namelijk de camper niet terugrijden naar Nederland. Een spannende reis volgt en eenmaal thuis houdt de rollercoaster niet op. Het verhaal waarom dit boek draait begint al snel. Marina en Wouter zijn op reis met de camper maar Kirstin Rozema laat al dingen gebeuren die laten zien dat het niet helemaal lekker loopt. Hun dochter Jessica zit niets vermoedend in Almelo te werken als ze een paniektelefoontje krijgt. Haar buurman Mark biedt aan om mee te gaan en wordt zo het verhaal ingezogen. Jessica’s vader gaat per dagdeel achteruit en op het laatst is het een race tegen de klok om hem op tijd in het ziekenhuis te krijgen. Daar krijgen ze heel slecht nieuws. Wouter heeft de ziekte Creutzfeldt-Jakob. Kirstin heeft een meer dan ontroerend verhaal geschreven met veel emotionele momenten over deze vreselijke ziekte. Knappe lezer die tijdens het lezen niet geraakt wordt of een traan moet laten. Kirstin raakt met haar pen echt de gevoelige kanten aan zonder daarin door te slaan. Ze beschrijft heel mooi wat het met de persoon en zijn naasten doet als iemand van het ene op andere moment ziek wordt. De pijn is voelbaar tussen de regels door. Ze vertelt ook over Creutzfeldt-Jakob met de symptomen die erbij horen zonder dat het een heel medisch verhaal wordt. Ze laat wel heel goed zien hoe moeilijk het is om een diagnose te stellen. En welke problemen er bij komen als dit je overkomt. Laten we ook de mooie rol voor de Twente Wens Ambulance niet vergeten. Wat goed dat deze organisatie er is en dat Kirstin er ook aandacht aan geeft. Daarnaast kan Kirstin soms wel net iets te praktisch zijn als ze precies vertelt hoe alles in zijn werk gaat. Dat doet ze bijvoorbeeld door uit te leggen hoe Mark en Jessica zich voorbereiden op de reis naar Kroatie of waarom Jessica later in het verhaal zomerjurkjes meeneemt. De romantiek is gelukkig niet vergeten en volop aanwezig want vonden Jessica en Mark elkaar al leuk in het vorige verhaal, nu komen ze door de omstandigheden veel dichter bij elkaar. Gelukkig hebben ze ook woordenwisselingen of een enkele ruzie en is niet alles pais en vreé. Het boek krijgt van mij vijf sterren omdat met alles wat Kirstin wil vertellen over de hoofdpersonen, die ziekte die centraal staat dat ze de lezer niet vergeet en van begin tot einde weet te vangen met dit boek. Toekomstnevel is een mooi verhaal met een bijzonder einde. Vooral omdat Kirstin in het nawoord schrijft dat het verhaal al in grote lijnen op papier stond voor ze iemand ontmoette die deze ziekte van dichtbij meemaakte met haar vader en er meerdere overeenkomsten waren tussen Wouter en hem. Dat geeft mij weer kippenvel!

	Datum: 2021-10-22 Boek: Ommekeer	Recensent: Jamie Smeets (Hebban)

Recensie De moeite waard Bedankt uitgeverij Ellessy en Sophie Ester voor het toesturen van dit recensie-exemplaar. Het verhaal begint meteen erg spannend als een agent en zijn vrouw vermoord worden en hun kinderen in het WitSec-programma komen. Ook zij zijn hun leven niet meer zeker, omdat vermoed wordt dat tenminste een van hen gehoord heeft waar hun vaders laatste telefoontje over ging. Dat de gezochte crimineel Robert Dayle erachter zit wordt al snel duidelijk, maar het waarom naar de aanslag blijft heel lang de grote vraag. Van begin tot eind wordt uit de doeken gedaan hoe het de kinderen vergaan is nadat ze in het WitSec terecht kwamen, en wel op een aparte wijze. Zusje Carol heeft namelijk besloten een boek te schrijven over hun tumultueuze leven en via deze weg lezen wij dan ook hun levensverhaal. Hoewel de spanning er gelijk in zit en ook de manier van vertellen leuk gedaan is, is het moeilijk om echt in het verhaal te komen. De schrijfstijl pakt me niet echt. De zinnen lijken niet altijd lekker door te lopen en hier en daar komt een foutje de hoek om kijken. Het vloeit niet lekker door waardoor ik meer dan eens het boek aan de kant leg om het daarna toch weer op te pakken omdat de verhaallijn me wel degelijk bezig houdt. Want ook binnen de WitSec blijken de kinderen niet veilig en ook naarmate de tijd verstrijkt blijkt het gevaar nog steeds op de loer te liggen. Hoe verder het verhaal vordert hoe verder het me meetrekt en ik er echt achter wil komen hoe het verder gaat en nog belangrijker: wie Robert Dayle is en waarom hij nog steeds achter de kinderen aan zit. Gaandeweg leren we eerst iedereen één voor één kennen. Elk hoofdstuk is gewijd aan het leven van een van hen en zo krijgen we een heel breed beeld van hoe het iedereen vergaan is. Het is leuk om ze allemaal te leren kennen en te zien dat hun band, ondanks alles, nog steeds heel sterk is. Toch gaan er ook veel geheimen schuil in hun levens. Niet alleen doordat ze tegen bijna niemand echt eerlijk kunnen zijn over wie ze daadwerkelijk zijn, maar ook onderling wordt er veel niet uitgesproken. Allemaal onder het mom van: Safety first, maar er wordt reikhalzend uitgekeken naar het moment waarop alles zal uitkomen. Sophie Ester heeft stuk voor stuk sterke personages neergezet, maar ze is ook zeker hun menselijke en gevoelige kant niet vergeten. Ommekeer is echt een verhaal waarbij je geen idee hebt hoe dit af zal gaan lopen. Welke kant draait het uit en komt wel echt alles goed? Het is zeker de moeite waard om doorheen te worstelen want het plot blijkt heel diep te gaan. Er is dus niet alleen sprake van veel actie en spanning, maar er komt zeker ook een stukje psychologie bij kijken. Ondanks dat ik er echt even in moest komen en heel erg moest wennen aan de schrijfstijl ben ik blij dat ik doorgelezen heb en het begin van deze interessante serie heb mogen ontdekken. Ik kijk uit naar het tweede deel!

	Datum: 2021-12-20 Boek: Ommekeer	Recensent: Karin Meinen (Hebban)

Recensie Op naar deeel 2! Wat een pakkend verhaal wordt hier neergezet in Ommekeer. Carol Vanholen neemt je vanaf de proloog mee in haar familieperikelen en alle ellende wat daar bij komt kijken. Het overkomt ze, waarom is dat dan en de gevolgen zijn groot voor haar en haar broers. Het switchen van het heden naar het verleden door middel van de stukken die Carol schrijft is aan de ene kant heel mooi gedaan. Aan de andere kant is het soms ietwat warrig en geeft het spoilers weg voor het vervolg van het verhaal. Dit haalt de factor spanning ietwat onderuit, maar het blijft echter aan alle kanten een intrigerend verhaal wat je wil blijven volgen. Er worden namelijk ook teasers uitgedeeld en daar houden we van. Qua schrijfstijl leest het heerlijk weg. Ester hanteert een beschrijvende pen waar ik wel af en toe een daadwerkelijk dialoog mis. De personages staan als een huis en worden mooi neergezet. Af en toe vliegt het qua geloofwaardig ietwat de bocht uit. Wanneer een hart weer begint te kloppen door een val tegen een auto, c.q. smak tegen de grond, dan vind ik dat net even wat minder mooi bedacht. Zo waren er nog wat zaken waar ik even mijn bedenkingen bij had. Ester werkt vervolgens naar een prachtig einde toe. Prima plot en een geweldige afsluiting van het eerste deel van deze misdaadserie. De titel komt fantastisch tot zijn recht en er liggen volop openingen voor het tweede deel! Drie en halve sterren voor Ommekeer.

	Datum: 2021-12-11 Boek: Ommekeer	Recensent: Hanneke van der Water (Hebban)

Recensie Ommekeer: verdienstelijk debuut Ommekeer is het eerste deel van een vierdelige misdaadromanserie over het leven van Steven, Jamey, Robin, Vincent en Carol Vanhoven. Dit eerste deel begint met een arrestatie na een verkeersovertreding in San Francisco. Deze arrestatie is de aanzet tot een serie aanslagen die begint met de moord op een agent en zijn vrouw. Vervolgens vindt er een zeer gewelddadige overval plaats op het bureau waar de arrestant gevangen zit. Slechts een enkeling overleeft dit geweld en de dader weet te ontkomen. Op de muur van het politiebureau staat geschreven: Nobody messes with Robert Dayle! Carol en haar broers moesten snel weg. Tijd voor rouw kwam later; nu moesten ze direct handelen. Ze verbleven even in een zogenaamd safe-house; een onderduikadres waar ze zich tijdelijk schuilhielden omdat eerst onderzocht moest worden wie de moordenaar van hun ouders was en wat zijn motief was. Niemand weet wie deze Robert Dayle is en wat zijn connectie met de vermoorde agent is. Vanaf dat moment maakt Dayle echter jacht op de overgebleven gezinsleden. Een kat en muis spel volgt. Wordt Robert Dayle een halt toegeroepen? Je leest het in Ommekeer! Verbijsterd zonk Steven in een stoel. Daar was het weer; dat gevoel dat je leven als zand door je vingers weggleed. Een dolksteek in zijn hart had niet meer pijn kunnen doen dan dit onvoorstelbare verraad. Ommekeer is een zeer verdienstelijk debuut. Ester weet een plezierige schrijfstijl te combineren met een spanningsboog die de lezer geboeid weet te houden. De opbouw van het verhaal is hier en daar wat voorspelbaar; de personages zijn daarentegen weer goed gekarakteriseerd. Het gevaar dat ze ontdekt zouden worden hadden ze absoluut onderkend. Ze hadden geen mogelijkheid om elkaar te bellen of te schrijven. En bovendien: Carol was niet ingelicht over hoe de situatie werkelijk in elkaar zat. Kortom, een heel aardig debuut van deze vooralsnog mysterieuze auteur die schuilgaat achter het pseudoniem Sophie Ester. De potentie qua verhalend vermogen is er zeker en, gezien het feit er nog meer delen volgen, is de hoop dat Ester groeit zeker niet ongegrond. Over de auteur: Sophie Ester (1967)is een pseudoniem. De auteur woont in Overijssel. Met Ommekeer debuteert Ester in het misdaadgenre.

	Datum: 2022-10-14 Boek: Tijdlijn	Recensent: Diane Kooistra (Hebban)

Recensie Mooie afsluiter van een bingewaardige serie. Let op; als je de vorige delen nog niet gelezen hebt zou er een spoiler in de recensie kunnen staan. Kirstin Rozema schreef onder haar pseudoniem Sophie Ester haar eerste thrillerserie. Daarnaast schrijft ze al jaren romans en kinderboeken. Momenteel is ze met een klein team actief om nieuwe talenten op schrijfgebied een kans te geven door het organiseren van de Valentijnprijs, de Junoprijs en de Hermesprijs (resp. prijzen voor de beste roman, kinderboek en spannende boek.) Kirstin woont in Almelo met haar man, hond en eigenwijze kater. De cover is vrij eenvoudig gehouden, net als de andere delen. Elke keer een voorwerp dat centraal staat. Nu staat er nu een klok op en daar draait ook alles om in dit boek. Tijdlijn is het vierde en afsluitende deel van de serie. De vorige delen heetten Ommekeer, Zijdelings en Terugkeer, Het is een spannende serie maar omdat er best veel tijd zit tussen de verschillende delen moet er wel steeds in het geheugen gegraven worden over hoe het alweer zat. Dit deel is zeker niet los te lezen en de serie is zeer bingeread waardig. Pieter-Jan Kuijpers organiseert een benefietconcert aan de andere kant van de wereld. Hij is bij de vrijwillige brandweer en wil zijn collegas die tegen de branden in Australië strijden ondersteunen. Een droom die uitkomt. Het is bijzonder want zijn broer Benno was de dader van de aanslag op de band Watership die jaren geleden vele levens overhoop haalde. Pieter-Jan heeft contact met enkele mensen van de band die slachtoffer waren van de aanslag. Pieter wil goedmaken wat er toen gebeurde en waar niemand meer over wil praten. Dan heeft de auteur ineens een verrassing voor de lezer in petto en is daar ineens Boek 2 Tijdlijn waar Vincent wakker wordt in een wereld waarin het allemaal nog niet gebeurd is. Het lijkt allemaal een grap maar het wordt ook wel heel spannend. Het einde van het verhaal is ontroerend en mooi. Sophie Ester laat alles op een bijzondere manier bij elkaar komen. 'Ieder jaar, dezelfde tijd, een moment om hier te zijn.' Sophie Ester heeft op verschillende fronten laten zien dat ze kan schrijven. Ook in dit deel laat ze de helicopterview zoals eerder beschreven in de recensie van Terugkeer niet los. Ze is heel consequent in haar schrijfstijl. Ze houdt rekening met de verschillende emoties van de hoofdpersonen en in het bijzonder van Pieter-Jan die in Australië de tijd van zijn leven meemaakt. Ook de andere personages uit vorige delen hebben weer een mooie rol. Er is naast de spannende momenten ook voldoende ruimte voor liefde en romantiek. Daarnaast is er natuurlijk rouw en verdriet wat Sophie Ester goed beschrijft en waarin haar kennis van het meenemen van de lezer in het verhaal echt naar voren komt. Lang na het lezen blijft het verhaal hangen. 'Ik heb geen enkel probleem met jou of met jouw komst. Jij hebt geen schuld aan de daden van je broer.' Sophie Ester beschrijft het verblijf in Australië alsof ze er zelf is geweest, een teken van goede research. Ze vertelt over de hitte en de droogte en creëert zo een mooi toneel voor dit afsluitende verhaal. Door het uitstapje in het Boek 2 krijgt het verhaal net die boost die het nodig heeft. Het zal in het begin apart over komen en nieuwsgierig maken naar wat er nu weer bedacht is en hoe dit af zal lopen. Tijdlijn is een fijn afsluitend deel van een bingeread waardige serie. Voor lezers van spannende romans die meegenomen willen worden in het verhaal. Deze recensie staat ook op www.vrouwenthrillers.nl

	Datum: 2022-08-29 Boek: Tijdlijn	Recensent: Jaimy Smeets (Hebban)

Recensie Prachtig slot + Let op: er kunnen in deze recensie spoilers voorkomen van de vorige delen, OMMEKEER en ZIJDELINGS en TERUGKEER! + Het langverwachte vierde deel in de serie waarin de Vanhovens centraal staan, is er eindelijk. Ik heb er reikhalzend naar uitgekeken want ik ben enorm fan van deze serie maar ik keek er ook een beetje tegenop, de personages zijn namelijk allemaal in mijn hart gaan zitten en ik ben nog niet klaar om afscheid van hen te nemen. Sophie Ester heeft er echter weer een enorm spektakel van gemaakt, een meer dan waardig einde van deze misdaadroman-reeks. Alles lijkt Vincent eindelijk voor de wind te gaan, hij is zelfs een nieuwe vriendschap aangegaan met iemand waar niemand het ooit van gedacht had. Maar als hij na een geslaagde avond wakker wordt, blijkt zijn leven helemaal niet meer te zijn zoals hij het de afgelopen jaren geleefd heeft. Het is niet alleen voor Vincent schakelen naar wat er allemaal gebeurd, ook als lezer moet je heel erg bij de les blijven. Het is heel erg in de stijl van de vorige boeken, maar ik krijg er ook Stephen King-vibes van. Je denkt namelijk te weten hoe de vork in de steel zit, maar deze nieuwe verhaallijn geeft een totaal ander inzicht, wat je aan alles dat je dacht te weten, laat twijfelen. Er zit niets anders op dan het boek verder te lezen en achter het daadwerkelijke verhaal te komen. De plot is wederom meesterlijk opgesteld. Het had geen waardiger afscheid kunnen zijn. Alles wat Vincent verloor in de voorgaande delen passeert nogmaals de revue, maar op een heel nieuwe manier die je nog eens in het gezelschap zet van hen die we inmiddels moeten missen. De personages zijn natuurlijk allemaal bekenden, toch zien we ze nu ook in een ander daglicht. Het is leuk om ze op deze manier weer opnieuw te leren kennen, ook al pakt het niet altijd positief uit. Sophie Ester heeft met het schrijven van deze misdaadroman echt een stijgende voortgang laten zien. De plot was bij het eerste boek al ontzettend goed, maar de uitwerking ervan net iets minder. In het tweede en derde deel haalde ze dit ruimschoots in: haar schrijfstijl werd beter en ging veel meer bij het verhaal passen waardoor het echt een genot werd om haar boeken te lezen, zeker in combinatie met de nog steeds indrukwekkende plots. Ditmaal heeft ze wat mij betreft de overtreffende trap genomen. Tijdlijn is emotioneel, rauw en bittersweet. In lijn van de vorige verhalen maar toch ook in een andere/eigen stijl. Een uniek verhaal, dat de perfecte afsluiter voor deze unieke reeks blijkt te zijn. Bedankt Sophie Ester voor het recensie-exemplaar van Tijdlijn.

	Datum: 2021-12-31 Boek: Terugkeer	Recensent: Jaimy Smeets (Hebban)

Recensie Bedankt Sophie Ester en uitgeverij Ellessy voor het recensie-exemplaar van Terugkeer. + Let op: er kunnen in deze recensie spoilers voorkomen van de vorige delen, OMMEKEER en ZIJDELINGS! + Na het drama dat zich voltrokken heeft, heeft Vincent er geen idee meer van wie hij is. Niet alleen is de man in de spiegel een onbekende, hij weet niks meer van zijn verleden en weet daarom ook niet wat hij met zijn toekomst aan moet. De boerderij waar hij revalideert na zijn ongeluk lijkt een fijne plek, tot hij erachter komt dat zij wel lijken te weten wie hij is.. Als de grote klap komt en Vincent erachter komt wie hij is en erger nog, wat hem is overkomen, lijkt hij in een zwart gat te vallen. Hoe moet hij in vredesnaam verder leven met dit zware verlies. Met dit grote niks dat zijn leven geworden is. Na de grote klapper waarmee Sophie Ester ons achterliet in Zijdelings begint Terugkeer aardig rustig. We krijgen, in tegenstelling tot Vincent, gelijk een beeld van wat zich heeft afgespeeld die bewuste en fatale avond en gaan ongeveer direct verder waar we gebleven zijn. De puntjes worden echter pas op de i gezet als Vincent zijn geheugen terug krijgt en zich meer lijkt te herinneren dan goed voor hem is. Ook in dit boek blijft de spanning onderhuids sudderen en is het wachten wat Vincent met deze info zal gaan doen, maar hem kennende zal dit wel weer aardig wat spektakel met zich mee brengen. Toch maakt Vincent in dit deel ook een evaluatie door. Hij krijgt al snel door dat zijn oude, opvliegende karakter hem niet verder zal gaan helpen in zijn "nieuwe" leven en ondanks dat het er soms zeker nog even uitspat lijkt hij dieper na te denken over de gevolgen en lijkt hij toch onbewust over zijn toekomst na te denken. Naast Vincent leren we ook een aantal nieuwe personages kennen. Het zijn stuk voor stuk sterke persoonlijkheden die gelijk hun rol in het boek opeisen. Het is leuk om nieuwe mensen te leren kennen in dit verhaal dat vooral om de Vanhovens gedraaid heeft, ondanks dat zij heel erg gemist worden. Ondanks dat het er in Terugkeer wat rustiger aan toe gaat en het zelfs op een happy end lijkt aan te komen, gebeurt er genoeg wat de spanning laat stijgen en eerlijk is eerlijk: als lezer durf je bijna niet te hopen op een gelukkig einde, het heeft immers nog nooit goed uitgepakt voor de Vanhovens.

	Datum: 2021-12-31 Boek: Zijdelings	Recensent: Jaimy Smeets (Hebban)

Recensie Bedankt Sophie Ester en uitgeverij Ellessy voor het recensie-exemplaar van Zijdelings. + Let op: Er kunnen in deze recensie spoilers voorkomen van het eerste deel: Ommekeer! + Na jaren van onzekerheid, angst en spanning lijkt de rust eindelijk terug gekeerd en lopen de levens van de Vanhovens op rolletjes. Het gaat goed met hun, hun echtgenoten en kinderen, met Watership en hun onderlinge band is sterker dan ooit. Totdat iemand een zijweg neemt en het noodlot toeslaat. We volgen in dit tweede deel vooral Carol Vanhoven en waar ik bij het eerste deel, Ommekeer, moeite had om in het verhaal te komen zit ik er dit maal meteen in. Uiteraard ken ik de familie ondertussen en ik ben dan ook heel benieuwd hoe het hen allemaal vergaan is. Het is fijn om direct in dit warme bad terecht te komen en het verhaal weer op te pakken. Al snel blijkt het toch niet allemaal rozengeur en maneschijn te zijn en komt de familie weer in onrustig vaarwater. Maar niemand kon hen en de lezer erop voorbereiden wat ze nog allemaal te wachten stond. Dit is nog maar het begin. Sophie Ester heeft met schrijven van dit deel een enorme sprong gemaakt. De zinnen lopen veel vloeiender door waardoor het verhaal heerlijk wegleest. Ook dit keer blijkt de plot goed uitgedacht en uitgewerkt, maar waarbij dit bij Ommekeer lang onduidelijk blijft en op het einde piekt is het in Zijdelings al vrij snel duidelijk hoe de vork in de steel zit. Hier zit het echter in de uitwerking van het plot en het hoe en wanneer wat de lezer geïntrigeerd en de spanning op pijl houdt. Toch blijkt ook nu het einde de echte knaller en komt deze wending uit het niets.

	Datum: 2021-11-08 Boek: De dagen van toen	Recensent: BIBLION

Recensie Marjan Domein neemt na de dood van haar oom voor een symbolisch bedrag het hotel ‘Het Domein van Amerleef’ over. Ze denkt dat er alleen achterstallig onderhoud is, maar valt van de ene verbazing in de andere. Nog voor de opening van het hotel staan er twee onverwachte gasten op de stoep met wie ze veel te stellen krijgt. Vervolgens ontdekt Marjan, op aanwijzing van de klusjesman, een mysterieuze kastenwand en dat leidt naar onbekende vertrekken. Voeg daarbij twee overvallen in het dorp, een diefstal in het hotel, Marjans familie die de geest uit het hotel wil en een bijzonder verhaal uit de oorlog. De titel laat zich daarna makkelijk verklaren. Het geheel is een vlot leesbare roman geworden. Een mix van mysterie, wat spanning, en een familiegeschiedenis en met een romantisch slot..

	Datum: 2021-07-13 Boek: De dagen van toen	Recensent: Hannie van Grol

Recensie Marjan Domein is na het verbreken van haar relatie vanuit Mallorca teruggekeerd naar Nederland. Ze krijgt de kans om van een oom die op zijn sterfbed ligt, een gedateerd hotel voor een schijntje over te nemen. Ze is vastbesloten het hotel nieuw leven in te blazen en er een bloeiende business van te maken. Vol goede moed start ze met haar plannen. De verbouwingswerkzaamheden laat ze uitvoeren door een handige buurman en zelf neemt ze de inrichting en het schoonmaakwerk voor haar rekening. Dan staan er onaangekondigd twee jonge vrouwen voor haar deur, de ene zegt dat ze een nicht van haar is en de andere zoekt haar toevlucht in het hotel, omdat ze mishandeld is door haar man. Altijd bereid iedereen te helpen neemt Marjan de twee vrouwen onder haar hoede. Als de opening van het hotel plaatsvindt, loopt haar familie met ruzie weg. Ook ontdekt de klusjesman dat er dingen niet kloppen en de dorpsbewoners blijken ook zo hun eigen ideeën te hebben over het hotel. De problemen stapelen zich op, maar Marjan is vastbesloten er een succes van te maken. De dagen van toen is het nieuwste boek van Kirstin Rozema. Vanaf het begin wordt de spanning goed opgebouwd en allerlei geheimen worden mondjesmaat onthuld. Daarom blijf je geboeid lezen om erachter te komen, hoe de werkelijke toedracht is geweest, met als klap op de vuurpijl een originele en onverwachte ontknoping. Pas dan wordt de betekenis van de kleurrijke cover duidelijk en ook hoe toepasselijk de titel is. De personages in het boek worden duidelijk neergezet. Hoofdpersoon Marjan doet wel een beetje naïef aan, ze is zo goed van vertrouwen dat iedereen met een zielig verhaal meteen op haar hulp kan rekenen. Dat komt haar soms duur te staan, maar het roept ook sympathie op voor haar persoon. Niet alle personages worden goed uitgewerkt, maar voor de voortgang van het verhaal is het ook niet per se noodzakelijk. De schrijfstijl van Kirstin Rozema is eenvoudig en makkelijk te volgen, zodat het boek vlot te lezen is. De gedachtewereld van Marjan wordt breed uitgesponnen, van ieder twijfeltje en iedere overpeinzing wordt de lezer minutieus op de hoogte gebracht. Toch zorgt dit niet voor vertraging in het verhaal, het geeft een goed beeld van haar beweegredenen en haar doorzettingsvermogen. Het boek staat bol van de geheimen en Marjan is vastbesloten daar opheldering over te krijgen. Op het eind vallen alle puzzelstukjes op hun plek en daar had wat meer aandacht naar uit kunnen gaan, zodat die wat geleidelijker aan gepresenteerd waren. De opgebouwde spanning valt iets te abrupt weg en sommige problemen worden wel erg makkelijk opgelost. Maar al met al is De dagen van toen voor de liefhebber van feelgoodverhalen met de nodige geheimen een echte aanrader. 3,5 ster

	Datum: 2021-07-12 Boek: Arendsklauw	Recensent: Hannie

Recensie Arendsklauw is een spannend verhaal voor tieners dat zich in Haaksbergen afspeelt. De stoere Tom beslist dat hij een inbraak gaat plegen bij meneer Derks, die een winkel heeft en volgens Tom zo oud is dat hij dat niet zal merken. Omdat Tom het plan aan een paar vrienden van hem vertelt en het raam openstaat, horen twee buurjongens Ravi en Tim wat hij vertelt. Tim neemt het gesprek op met zijn mobiel. Maar Tom ontdekt dat zijn plannen bekend zijn en hij zet alles op alles om de opname in handen te krijgen. Meneer Derks is inmiddels al lang op de hoogte van Tom’s plannen en samen met Nicole, die bij de politie is en moeder is van een van de vrienden van Tom, beraamt hij een plan om Tom in de val te laten lopen, zodat hij leert van zijn gedrag, maar niet in de gevangenis belandt. Ondanks dat Tom weet dat anderen op de hoogte zijn van wat hij wil gaan doen, zet hij door en komt hij voor een onaangename verrassing te staan. Het boek leest heel vlot en prettig. De spanning wordt langzamerhand opgebouwd tot een climax en dan wordt de lezer net zo verrast als Tom als hij zijn overval pleegt. De twist die de auteur aan de ontknoping geeft, is origineel. In het nawoord geeft ze al aan dat het verhaal fictie is en in de realiteit niet voor zal komen, maar dromen over een dergelijke afloop blijft altijd mogelijk. Hopelijk helpt het jongeren te gaan nadenken over de gevolgen van hun daden als ze zulke criminele activiteiten gaan ontwikkelen. Arendsklauw kent meerdere thema’s waarvan vriendschap en loyaliteit de belangrijkste zijn, maar ook stoer gedrag, onzekerheid en puberteit komen voor. De personages zijn heel herkenbaar, het zouden zomaar buurkinderen kunnen zijn. Speciale sympathie ontstaat voor meneer Derks die zo begaan is met de jeugd dat hij het belangrijker vindt dat een jongere uitzicht op een toekomst houdt in plaats van gestraft te worden en daar misschien niets van te leren. Arendsklauw is een boek dat een aanrader is voor jongeren die van een spannend verhaal houden, waarvan ook nog iets opgestoken kan worden. Ook de ludieke manier waarop de overval verijdeld wordt, spreekt tot de verbeelding. Het is een heerlijk boek voor jongeren, maar ook volwassenen zullen ervan genieten. De paar illustraties die erin voorkomen, zijn van Sandy Wijsbeek en ze verlevendigen het verhaal op een aangename wijze.

	Datum: 2021-07-03 Boek: De dagen van toen	Recensent: Antoinette van Steeg

Recensie De dagen van toen is het nieuwste boek van Kirstin Rozema en springt gelijk in het oog met de rode cover. Dit keer neemt Rozema de lezer mee in een mooi verhaal die van begin tot eind boeit en de lezer met een tevreden gevoel achterlaat. Maar waar gaat het verhaal over? Nadat de oom van Marjan is overleden neemt ze zijn oude gedateerde hotel over. Haar relatie is net gestrand en ze wil het hotel weer tot iets moois maken. Maar al snel gebeuren er een aantal vreemde zaken. Zo staan er kort na elkaar twee jonge dames op haar stoep, waarvan er een beweert haar nichtje te zijn. Waar de een blijft en Marjan helpt met het hotel, is de ander al snel spoorloos verdwenen. Toch merkt Marjan dat het dorp zo zijn beeld over het hotel heeft. Maar waarom? Als blijkt dat het hotel een geheime ruimte heeft en dit te herleiden valt na de Tweede Wereldoorlog, wil Marjan weten wat er hand is. Maar waarom heeft haar oom haar hier nooit iets over verteld? Wat is de echte geschiedenis van dit hotel? Marjan besluit om het hotel gewoon te openen om zo inkomsten te genereren, maar wil daarnaast ook achter de echte geschiedenis van het hotel komen. Hoe zal dit uiteindelijk aflopen voor Marjan en de toekomst van het hotel? Rozema is een auteur die weet hoe ze een verhaal moet opbouwen. Ik heb meerdere boeken van haar gelezen en ik blijf genieten van haar boeken. Ze gebruikt korte, makkelijke zinnen waardoor het verhaal lekker vlot wegleest. Ook weet ze de personages een gezicht te geven waardoor het verhaal beeldend wegleest. Ik moet zeggen dat ik onder de indruk was van dit verhaal. Het is een verhaal wat zomaar echt gebeurd had kunnen zijn. Na het lezen van De dagen van toen moest ik even bijkomen van het verhaal. Heden en verleden lopen goed in elkaar over en Rozema weet de emotie goed over te brengen. De meeste personages komen voldoende aan bod om het verhaal een goede balans te geven. Het eind had voor mij nog iets meer emotie mogen kennen, maar dat is echt maar een klein detail. Wat mij betreft heeft Rozema weer een goed en onderhoudend verhaal geschreven die menig lezer zal kunnen bekoren. Ik hoop dat Rozema voorlopig nog blijft schrijven. Ze weet met haar creaties de lezer van jong tot oud te plezieren. Zo schrijft ze jeugdboeken, maar ook boeken voor volwassenen. Beiden genres heb ik tot nu toe met plezier gelezen en ik hoop voor Rozema dat veel lezer haar boeken zullen ontdekken en lezen.

	Datum: 2021-07-04 Boek: Arendsklauw	Recensent: Antoinette van Steeg

Recensie Kirstin Rozema heeft al veel boeken mogen schrijven waaronder veel kinderboeken en inmiddels ook al een aantal volwassen boeken. Arendsklauw is een spannend zomers verhaal en de nieuwste boek vanuit haar pen. Sandy Wijsbeek heeft de illustraties op zich genomen waardoor het boek een mooi geheel is geworden. In Haaksbergen staat de zomervakantie voor de deur maar niet iedereen is van plan om er een mooie vakantie van te maken. Want wat blijkt; Tom wil met een aantal vrienden de winkel van de oude meneer Derks overvallen. Maar wat Tom niet weet is dat zijn buurjongen Ravi alles heeft gehoord van Toms plannen en dit ook nog eens heeft opgenomen. Maar hoe kunnen ze ervoor zorgen dat Tom zijn plan niet uitvoert? Wat iedereen niet weet is dat meneer Derks best een slimme man is. Samen met de moeder van Bart, een van de vrienden van Tom, bedenken ze een plan. Nicole, de moeder van Bart werkt namelijk bij de politie. Hoe zal iedereen ervoor kunnen zorgen dat er niks ergs gebeurd? Rozema neemt vanaf het eerste hoofdstuk de lezer mee in het verhaal. In veertien hoofdstukken bouwt de spanning zich op en hoop je als lezer op het beste. De schrijfstijl is vlot en onderhoudend. Bijzonder aan de personages is dat Rozema ze allemaal een belangrijke rol geeft, zonder wijzende vinger. Het verhaal kent een positieve inslag en aan het eind van het boek legt de auteur dit ook uit. Arendsklauw is een leuk spannend verhaal voor tieners. Ze zullen zich op een bepaalde momenten zeker kunnen identificeren met een van de kinderen. Waar de een de spanning op zoekt, wil de ander juist beschermen. Ondanks dat het verhaal verzonnen is, is dit wel een boek die beeldend leest. Je ziet de tieners al met elkaar in overleg gaan en ook meneer Derks en Nicole zag ik voor me. Rozema laat zien dat ze diverse thema‘s een gezicht geeft en deze op een positieve wijze in een verhaal weet te verweven. Puberteit, onzekerheid, vriendschap, doorzettingsvermogen en loyaliteit zijn een aantal thema’s die in Arendsklauw aan bod komen. Omdat het boek niet veel bladzijden kent las ik het boek met een paar uurtjes uit. Toch heb ik genoten van dit spannende verhaal die goed is uitgewerkt. Een leuk boek om mee te nemen op vakantie.

	Datum: 2021-06-28 Boek: De dagen van toen	Recensent: Amarins Elzinga

Recensie Marjan belooft haar oom op zijn sterfbed dat zij zijn oude hotel, dat jaren leeg heeft gestaan, weer in ere zal herstellen. Haar relatie is net beëindigd, ze is toe aan een nieuwe stap. Financieel heeft haar oom alles goed kunnen regelen, dus zijn alleen de kosten voor de verbouwing en de maandlasten voor haar. De verbouwing verloopt voorspoedig, maar al gauw gebeuren er vreemde dingen. De bewoners van het dorp reageren hier en daar ook wat vreemd. Er gaan allerlei verhalen over het hotel de ronde, maar Marjan weet niet wat ze hier van moet geloven. Al gauw ontdekt ze samen met haar klusjesman dat er iets niet in orde is, maar het hoe en wat is haar niet duidelijk. Marjan heeft maar twee doelen. De eerste is op tijd het hotel te openen zodat ze haar eigen geld kan verdienen en ten tweede er achter komen wat er schuil gaat achter de verhalen rondom het hotel. Wat een boek! Meteen vanaf de eerste bladzijde wordt je meegezogen in een heerlijk verhaal. Wat een fijne schrijfstijl heeft Kirstin Rozema. Een eenvoudige schrijfstijl met makkelijke taalgebruik. Hier-door leest het verhaal heel erg vlot. Het verhaal is volop genieten. Mooie thema,s zoals rouw, verdriet, doorzettingsvermogen maar ook het maken van keuzes en het achter je verbranden van schepen zijn in het verhaal verwerkt. Het voelt of zit je midden in het wereldje van Marjan en de bewoners van het dorpje Amerleef. Het is heel erg mooi hoe Rozema in dit verhaal het heden en het verleden met elkaar heeft verweven. Al lezend blijf je nieuwsgierig naar hoe het verhaal van Marjan en het hotel in elkaar zit. Tijdens het lezen voel je een stukje spanning wat erg mooi wordt opgebouwd naar het slot. Nergens wordt het voorspelbaar en uiteindelijk word je als lezer verrast met een mooi stukje geschiedenis en een prachtig slot van een bijzonder verhaal. Bij de cover had ik eerst mijn twijfels. Hoewel ik de cover erg mooi en kleurrijk vind, had ik mijn twijfels of deze bij het verhaal zou passen. Maar niets is minder waar. In het laatste hoofdstuk van het boek wordt je alles duidelijk en blijkt dat de cover helemaal goed gekozen is. Heel smaakvol en bijzonder. Ook de titel van het boek blijkt na het lezen van het laatste hoofdstuk een voltreffer, echt heel mooi passend bij het verhaal. De personages zijn mooi gekozen en goed uitgewerkt. Hoofdpersoon Marjan is een beetje naïef hier en daar maar daardoor ga je ook zo van haar houden en ga je haar keuzes begrijpen. Een klein beetje teleurgesteld was ik aan het eind waar naar mijn idee e.e.a. rondom Marjan beter uitgewerkt had kunnen worden. Maar dat is maar een heel klein detail op het hele verhaal. Het was volop genieten met Marjan en haar familie en dorpsbewoners! Echt een geweldig verhaal wat ik aan iedereen die van feelgood houdt aan kan raden. Ik beoordeel het boek met 4,5*

	Datum: 2021-05 Boek: Poort naar het geluk	Recensent: José Vriens

Recensie De drie zussen Heuting hebben nog al wat te stellen met hun moeder die zich vooral bewust is van wat anderen van haar en haar gezin denken. Vader Heuting verstopt zich het liefst achter een krant en laat zijn vrouw alle belangrijke beslissingen nemen. De jongste telg, Bas, ligt in coma, maar zijn ex-vriendin werkt in hetzelfde ziekenhuis als dat waar een zus van hem ligt. Deze zus is zwanger en moet absolute rust houden. De oudste zus, hoogzwanger, vertrekt in een boze bui na een ruzie met haar moeder. Iets wat haar bijna noodlottig wordt. De derde zus bivakkeert in Kroatië, maar komt vanwege haar vergevorderde zwangerschap terug naar Nederland. Alles lijkt tot een climax te komen in het ziekenhuis. Een roman met veel vaart en een verrassende ontknoping.

	Datum: 2021-05 Boek: Poort naar het geluk	Recensent: Diane Kooistra

Recensie Het begin van het verhaal van Poort naar het geluk lijkt een beetje een opsomming van bijna alle problemen die in het gezin Heuting spelen. En heel veel problemen lijken bij de moeder van dit gezin te beginnen. Ze zegt gehandicapt te zijn. Dat blijkt een likdoorn te zijn, waar heb je het dan over als je ene zoon in coma ligt en 3 dochters in verwachting zijn. Ze vergeet er helemaal van te genieten en doet er alles aan om de aandacht op zichzelf te vestigen. Alles om indruk te maken op de buitenwereld. Schone schijn in het oosten des lands. Dan is Myrna ineens betrokken bij een heel groot auto ongeluk en het is maar de vraag of zij en haar ongeboren baby dit zullen overleven. Gevolg is wel dat de hele familie gedwongen wordt om elkaar onder ogen te komen. Helaas zonder resultaat want er speelt zoveel en niemand neemt het voortouw tot een van hen er echt genoeg van heeft en met de vuist op tafel slaat. Het verhaal is heel vlot geschreven en de lezer wordt snel betrokken bij de problemen in dit gezin. Elk huisje heeft zijn kruisje maar dit gezin heeft ze verzameld lijkt het wel. Tenminste, dat was een eerste indruk. Als je verder leest lijkt het alsof de problemen soms groter lijken dan ze in werkelijkheid zijn. De schrijfster maakt hierin een paar suggesties die later in het verhaal wat afgezwakt worden. Bijvoorbeeld als Myrna echt helemaal in de kreukels ligt maar het toch goed lijkt af te lopen of de geldzorgen van een van de andere kinderen waar ineens wel een oplossing voor is. Daar moet je als schrijver toch een beetje voor waken. Want het hoeft niet allemaal ineens goed af te lopen, zelfs niet in een familieroman. Ze vergeten bijna te genieten van het feit dat er drie nieuwe familieleden bijkomen. Dat is heel bijzonder en tegelijk ook verdrietig. Wat ik prettig vond is dat de schrijfster heel duidelijk is in waar ze met het verhaal naartoe wil, de familiebanden aanhalen en dat kan niet zonder dat er zaken uitgesproken zijn. Diep respect voor diegene die met de vuist op tafel durft te slaan in dit gezin vol mondige vrouwen. Poort naar het geluk is een boek dat laat zien dat er (bijna) overal wel een oplossing voor zou kunnen zijn als je het maar deelt met diegene die je lief zijn.

	Datum: 2021-05 Boek: Poort naar het geluk	Recensent: Caroline Kuiper

Recensie De cover vond ik een beetje zoetsappig, wel mooi maar niet een boek wat ik in de winkel zou oppakken. Ik dacht een standaard familieroman, dus die lees ik even tussendoor. Niets was minder waar. Dat ik hem snel las had niets te maken met het zoetsappige, maar juist met het verhaal op zich. Ik werd mee gezogen in het leven van Melanie, die een plotselinge gedragsverandering had ondergaan na een avondje te diep in het glaasje te hebben gekeken. In het verhaal wordt je mee genomen, in het tot dan toe normale gezinnetje van Melanie, Douwe en Carolien. ‘Mel, je bent jezelf niet. Kijk nou eens naar jezelf, Kijk eens in de spiegel. Je bent een ander in de huid van mijn vriendin. Het waarom, dat is iets waar je dus op het laatste pas achter komt en wat diepe indruk op mij heeft gemaakt, zeker na het lezen van het nawoord. De liefdes perikelen die natuurlijk bij een familieroman om de hoek komen kijken maken het boek wat luchtiger, want wat een drama speelt zich af in het jonge gezinnetje. Dit boek mag wel wat aandacht krijgen om bij mensen hun ogen te openen en een waarschuwing mee geven aan mensen die bij iemand in hun omgeving gedragsverandering constateren. Trek aan de bel en laat het niet sluimeren. Gezondheid is een kostbaar goed. Let op jezelf, wees lief voor jezelf en pas op jezelf. Denk na over wat je eet, denk na over wat je doet. En geniet van iedere dag. het kan zomaar je laatste zijn. Kirstin heeft een fijne schrijfstijl al vond ik soms dat bepaalde verhaallijnen een beetje abrupt werden begonnen en gestopt en vooral het einde was heel voorspelbaar. Toch vooral door het heftige onderwerp zou je dit boek moeten lezen en geef ik het 4 sterren.

	Datum: 2021-05 Boek: Na die Nacht	Recensent: Anneke

Recensie Bij het zien van de schitterende cover verwacht je niet wat voor een aangrijpend verhaal erachter zit, maar toch past die bij het boek. De titel is heel goed gekozen, want daar draait het verhaal om, om de vraag wat er die nacht is gebeurd, waarom niets meer hetzelfde is als voor die nacht. Waarom Melanie zo veranderd is na die nacht. In de proloog krijg je een beeld van het dorp waar het verhaal zich afspeelt en wie haar bewoners zijn. Het verhaal is op een vlotte, filmische manier geschreven. Langzaam wordt de spanning opgebouwd naar een plot die je totaal niet verwacht, die je niet ziet aankomen. Vanaf het eerste hoofdstuk wordt je meegesleept in het verhaal. Eenmaal in begonnen, kan je het boek niet meer wegleggen omdat je heel erg graag wilt weten wat er die nacht is gebeurd. Je wilt weten wat er in Melanie is gevaren, waarom bsepaalde personen zwart worden gemaakt, hoe Douwe en Carolien met alles omgaan, of de relatie van Lucy & Paul stand houdt. Toch zit er ook wel een voorspelbaar stukje in, maar dat is niet erg. Bij dit soort boeken is het niet erg als een bepaald gedeelte al op voorhand bekend is, dat je die kan verwachten als je goed leest. Het verhaal laat zien wat het met mensen kan doen als er verkeerde dingen over ze wordt gezegd, hoe iedereen er weer anders op reageert. Dat er soms niet veel mensen voor nodig zijn om een roddel te verspreiden omdat ze dat met een bepaalde reden doen. Dat er altijd mensen zijn die de roddels geloven en het verder vertellen, er daardoor aan meedoen. Dat soms iets heel anders is dan er verteld of gedacht wordt. Het verhaal laat je ook naar jezelf kijken, dat je ten alle tijden eerlijk naar jezelf en naar anderen moet zijn. In het nawoord vertelt de auteur hoe zij aan het verhaal is gekomen en begrijp je het verhaal nog beter.

	Datum: 2021-05 Boek: Alles in de stilte	Recensent: Ideke

Recensie Nadat het huwelijk van Hilde is gestrand keert ze na 13 jaar vanuit het buitenland terug naar haar geboortedorp. Via social media krijgt ze weer contact met haar jeugdvriend Robert. Ze hebben alleen digitaal contact. Helaas blijkt Robert ernstig ziek te zijn en sterft vrij snel zodat Hilde niet in de gelegenheid is geweest om Robert nog te ontmoeten voor zijn overlijden. Vrij snel wordt duidelijk dat Robert een erfenis aan Hilde heeft nagelaten. Deze erfenis roept veel vragen op bij Hilde. Wat erft ze en waarom? Vanaf dat moment begint een speurtocht naar de reden van deze schenking. Oneerlijkheid, schuldgevoel, vastgeroest zitten in een vast leefpatroon, onbegrip zijn thema‘s die hierbij de revue passeren. Het verhaal is mooi opgebouwd, in kleine stappen wordt steeds meer duidelijk wat er destijds gebeurd is. De lezer wordt flink in spanning gehouden totdat de gehele ontknoping komt. De schrijfstijl is fijn, leest makkelijk weg. Personages zijn goed uitgewerkt, ieder heeft zijn eigen duidelijke plek in het verhaal.

	Datum: 2021-05 Boek: Alles in de stilte	Recensent: Diane Kooistra

Recensie Hilde is de hoofdpersoon in dit boek en zij gaat op het moment door heel veel dingen in haar leven, na een scheiding is ze weer in Nederland gaan wonen, heeft ze een oude vriend ontmoet en een nieuwe baan. Dan gaat Robert, de oude vriend dood en Hilde en de familie van Robert komen voor heel veel vragen te staan. Robert laat aan Hilde zijn huis achter en zij weet niet of ze deze erfenis aan wil nemen. In ieder geval niet zonder dat haar vragen beantwoordt worden. Hilde krijgt hulp uit onverwachte hoek en samen proberen ze erachter te komen waarom ze zomaar een huis krijgt. Alles in de stilte is een roman die je bij wijze van spreken in een adem, in een dag uit kunt lezen. Daar zorgt de prettige schrijfstijl van Kirstin Rozema wel voor. Ze is direct, laat je echt met de personages meeleven en meedenken en zorgt voor een volledig en mooi afgerond verhaal. Totaal niet afgeraffeld omdat alles op het einde nog even goed moet komen. Maar dan komt het. Na het lezen dringt het verhaal bij je binnen en blijkt dat ze je meer wil vertellen dan je in eerste instantie denkt. Dat de wereld kleiner is dan je denkt en dat gebeurtenissen nooit zomaar plaatsvinden. Dan komt het kippenvel en het besef dat je een hele mooie roman hebt gelezen. Dat heeft Kirstin weer voor elkaar, dit deed ze ook bij haar vorige romans. Ze maakt een moeilijk onderwerp bespreekbaar in een heerlijk lezen roman en laat je na die tijd met vele gedachten achter. Stof om over na te denken. Toen ik eerst las waar Robert aan overleden was dacht ik, wat een ouderwetse manier om hiermee om te gaan, dat is allang niet meer zo. Maar Kirstin laat je beseffen dat er nog generaties mensen zijn die niet zo gemakkelijk met deze zaken omgaan en de geheimzinnigheid hieromheen zorgt voor veel onrust. Bij mij als lezer maar zeker bij de hoofdpersonen. Ik vond wel dat Hilde erg onzeker en soms met teveel gedachtes en aannames werd neergezet. Het haalde soms de verhaallijn een beetje weg maar verder heb ik heerlijk gelezen en daarna veel nagedacht over de onderwerpen en taboes die Kirstin ter sprake brengt.

	Datum: 2021-05 Boek: Zo anders	Recensent: Eveline

Recensie Ik mocht van Zomer&Keuning het boek Zo Anders lezen. Het is geschreven door Kirstin Rozema.Het verhaal gaat over 2 zussen, Mirthe en Silke. Zij zijn opgevoed door hun moeder. Vader was vertrokken toen Mirthe 6 jaar was en Silke nog een baby. Moeder werkt in een verpleeghuis, op een dag wordt zij ziek. Heel erg ziek en verdaagd in het ziekenhuis. Mirthe is erg makkelijk en de wereld draait om haar. Silke daarin tegen heeft een niet zo goede band met haar moeder maar staat wel voor haar klaar. Wanneer Silke bij haar moeder op visite komt in het ziekenhuis, heeft haar moeder het over 2 mensen waar zij nog nooit eerder van heeft gehoord. . De naam Peter kent Silke wel die is van haar vader, nou ja die titel mag hij eigenlijk niet hebben. Maar wie zijn die andere 2 mensen? Wanneer Silke kleding gaat halen voor haar moeder valt zij van de ene verrassing in de andere. De zoektocht is begonnen. Wie is Silke eigenlijk????? Een mooi verhaal dat het topic alcohol verslaving mooi neer zet, reëel. Ook nu blijkt weer: DRANK MAAKT MEER KAPOT DAN JE LIEF IS. Dit boek is een aanrader wat mij betreft. Ik heb er van genoten toen ik eenmaal in het verhaal zat.

	Datum: 2021-05 Boek: Zo anders	Recensent: Diane Kooistra

Recensie Soms kunnen 2 mensen die familie van elkaar zijn zo verschillend zijn. Bij de zussen Silke en Mirthe is dat vanaf het begin van het boek al duidelijk, waar de een het leven neemt zoals het komt en soms wat egoïstisch overkomt is de ander veel bedachtzamer en oplettender. Met de gedachten al verder dan het moment zelf viel mij op. Als je dan als zussen in een moeilijke situatie terechtkomt omdat hun moeder ernstig ziek wordt dan worden de verschillen maar ook de overeenkomsten steeds duidelijker. De een lijkt op een gegeven moment de ander aan te vullen. “zo anders” wordt dan verderop het boek “zo hetzelfde”. Het verhaal is vanuit beide zussen geschreven en dat maakt het breder dan wanneer het alleen het verhaal van Silke zou zijn. Je krijgt meer begrip voor beide dames. Kirstin deelt veel van de gedachtes van de personages die de hoofdrol spelen in dit boek. Het voordeel is dat je ze echt goed leert kennen en dat je, hoe bijzonder ook, hun gedachtes en reacties bijna kunt voorspellen. Ik stond bijvoorbeeld te juichen op het moment dat Silke ineens voor zichzelf opkomt. Yes! Zo betrokken voelde ik mij bij haar personage. Het nadeel is dat de dialoog of de gebeurtenissen soms stokken maar voor de verloop van het verhaal merkte ik dat ik dat niet erg vond. Wat ik ook goed vond is dat Kirstin in het boek ook belangrijke thema’s naar voren laat komen zoals de gevolgen van een verslaving voor een gezin maar ook (en dat is klein maar zo belangrijk) wat de reactie van verpleging en artsen teweeg kan brengen bij familie van een zieke.Zo anders gaat over meer dan over de vragen die in het boek naar voren komen. Het is een roman dat onder jouw huid kruipt en je voorlopig niet los zal laten.

	Datum: 2021-05 Boek: Ommekeer	Recensent: Wendy Wennink

Recensie Sophie Ester is het pseudoniem van Kirstin Rozema, auteur van kinderboeken en feelgoodromans. De keuze voor een pseudoniem is omdat Ommekeer een compleet ander genre is. Ommekeer is het eerste deel uit de reeks van een vierdelige misdaadserie. De cover is uitgevoerd in roomwit en er staat een strop op afgebeeld. In de titel zijn twee e’s omgedraaid waardoor de titel extra aandacht trekt. Als het boek is gelezen dan krijgt de strop zijn betekenis. Het voelt alsof ze voortdurend met een strop om hun nek lopen, de angst die almaar met hun meereist en hun niet wil loslaten. “Nee, een normale jeugd hadden ze niet gehad.” Toen Carol Vanhoven, nu een jonge vrouw van begin twintig, negen jaar oud was werden haar ouders in koelen bloede vermoord. Het motief was wraak. Alleen was het daarmee niet afgelopen. De moord stond niet op zichzelf en de vijf kinderen waren in gevaar. Ze moesten vluchten en kregen daarbij hulp van het getuigen-beschermingsprogramma van de FBI. Zolang de dader niet gepakt was waren ze niet veilig. In Ommekeer vertelt Carol over hun leven, een leven waarbij ze voortdurend achterom moesten kijken en zelfs tijdelijk het contact met elkaar moesten verbreken. De eerste jaren vergingen en langzaam vervaagde de angst. Ze hadden hun levens min of meer op kunnen pakken en ze hadden allemaal een mooie toekomst voor de boeg totdat ... Carol blikt terug op hun leven en schrijft hun levensverhaal op. Vanaf die ene dag dat ze dachten inmiddels veilig te zijn, maar dan gebeurt er iets wat hun leven wederom volledig op de kop zet. “... en wanneer de dreiging zachtjes is binnengeslopen en stukje bij beetje alle veiligheid doet vervagen, is optimisme het enige wapen dat nog rest.” De uitgebreide proloog van Ommekeer wekt voldoende nieuwsgierigheid op om de rest van het verhaal te willen lezen. Daarna staat het verhaal ook geen moment stil door de vele ontwikkelingen. De kinderen Vanhoven, Steven, Vincent, Jamey, Robin en Carol zijn voortdurend in gevaar en als het bijna mis gaat zijn ze gedwongen apart van elkaar te gaan leven. Het spanningsniveau in Ommekeer is hoog. De dader die jacht op hun maakt zorgt ervoor dat ze almaar in angst leven en voorzichtig moeten zijn in hun doen en laten. Het leven gaat door, en hun carrières ook. Maar het is moeilijk, want ze kunnen niet echt zichzelf zijn. Ze leven onder andere namen en tegen hun nieuwe vrienden en soms zelfs geliefden moeten ze de waarheid verdraaien. Ook mogen ze geen contact meer met elkaar hebben en het gemis naar elkaar is pijnlijk. En dan is er de angst, de onrust en soms zelfs paniek, gevoelens die de auteur tastbaar op papier heeft gezet. “Ik voel angst, onrust en soms zelfs het begin van paniek als ik iets hoor wat ik niet kan thuisbrengen en dat kan ik niet aan. Ik wil niet meer bang zijn, maar de angst die ik voel is misselijkmakend.” In Ommekeer is de ervaring met het schrijven van feelgoodromans goed te proeven. Alleen heeft de auteur nu spanning toegevoegd waardoor er een mooie mix is ontstaan. Een combinatie van feelgood en misdaad maakt dit boek tot een intrigerende misdaadroman die door de vlotte schrijfstijl en de vele wendingen lekker wegleest. Spanning maar daarnaast is er ook veel romantiek in de levens van de Vanhovens. Ieder personage komt uitgebreid aan bod en hun karakters worden prima uitgewerkt. Hierdoor wordt er een goede band gesmeed en komen ze dicht bij je te staan. Symphatieke mensen, levensechte personages, een familie die je in je hart sluit. Het einde van het verhaal maakt alleen maar nieuwsgierig naar het volgende deel, want ondanks een positief bericht zal dit zeker nog wel een staartje krijgen. De eerste stappen die de auteur in dit genre heeft gezet smaken naar meer, een veelbelovend begin van deze misdaadreeks

	Datum: 2021-05 Boek: Ommekeer	Recensent: Bianca

Recensie Ommekeer is het verhaal van de familie Vanhoven, een ernstig familiedrama waarbij doden vallen zorgt ervoor dat de rest van het gezin Vanhoven op de vlucht slaat. Robert Dayle is een bizar eng persoon die over lijken gaat om zijn doel te bereiken. De 4 broers, Steven, Jamey, Robin,Vincent en enige zus Carol proberen na het drama de draad van het leven, voor zover dat mogelijk is, weer op te pakken. Dat ze hier onmogelijke offers voor moeten brengen die onmenselijk zijn bezorgt je als lezer kippenvel. Het verhaal bevat spanning maar wekt vooral een beklemmend gevoel op, continu voel je de onderhuidse angst van het gezin om gepakt te worden. Ommekeer is een misdaadroman die zeker door kan gaan voor een psychologische thriller, angst, spanning, diepgang, beklemming zijn termen die zich vanaf de eerste tot de laatste blz. in de greep houden. Geen beschrijvingen van bloederige taferelen, als dat je voorkeur heeft moet je Ommekeer niet gaan lezen. Sophie Ester is er wat mij betreft in geslaagd om een bizarre familietragedie te vertalen naar een aangrijpende emotionele spannende familiethriller. De schrijfstijl maakt je nieuwsgierig, het verhaal wordt letterlijk geschreven vanuit Carol, de enige dochter die de bizarste tijd uit haar leven op papier heeft gezet. Elk hoofdstuk bevat een schuin gedrukt deel wat door Carol wordt verteld, daarna wisselen episodes uit het heden en verleden zich af waardoor je helemaal mee kan leven met het gezin. De plot is geruststellend, voor mij een gesloten einde waardoor ik geen idee heb wat we in het volgende deel kunnen verwachten. Als ik het boek uit heb bekijk ik nogmaals de kaft en is het touw voor mij een strop die steeds verder aangetrokken wordt, om antwoord te krijgen op de vraag of de strop aangetrokken wordt of dat er ruimte ontstaat moet je Ommekeer zelf gaan lezen. Een debuut dat zeker smaakt naar meer.

	Datum: 2021-05 Boek: Zijdelings	Recensent: Hanneke Tinor

Recensie Zijdelings is het vervolg op Ommekeer. In dit vervolg maakt de lezer opnieuw kennis met de personages uit het thrillerdebuut van Sophie Ester. De rust lijkt weergekeerd in het leven van Steven, Jamey, Robin, Vincent en Carol Vanhoven nu hun strijd met Robert Dayle definitief teneinde is. Inmiddels hebben zij elkaar gevonden in de liefde voor de muziek en de succesvolle rockband Watership geformeerd. Carol is getrouwd met Joey, de leadzanger van de band. Het leven lijkt hen eindelijk toe te lachen. Dat gevoel is echter betrekkelijk. Een nieuw probleem dient zich aan dat ernstige gevolgen heeft voor Carol en de leden van de band. Toen ze die ochtend bij toeval het krantenartikel onder ogen had gekregen, was er een steek door haar hart gegaan. Goed, Joey was aan de drank, dat was voor niemand meer een verrassing. Maar die ene opmerking daar, tussen de rest van het verslag, die bleef knagen. Ester hanteert een enigszins staccato schrijfstijl die echter verbazingwekkend goed past bij de hoge spanningsgraad in Zijdelings. De auteur zou, naar mijn mening, wel iets meer dialoog en minder opsommingen van handelingen en gebeurtenissen mogen toepassen. Soms voelt dat, in combinatie met een enkele alinea waarin ze blijk geeft van een nog wat ongeoefende schrijfstijl, wat stroef aan. Toch is Zijdelings een intrigerende en zeer spannende thriller met een origineel én actueel thema en weet Ester de aandacht vast te houden. “Vincent liep naar het huis, dat aan het einde van zo‘n huizenblok lag. Hoe ging hij dit aanpakken? Gewoon aanbellen en zijn weg naar binnen dringen zou niet slim zijn. Beter was het te wachten tot het avond was en dan op zoek te gaan naar een deur of raam dat niet al te vast zat.” Het thema en de dilemma‘s waar de diverse personages voor komen te staan, zijn zeer origineel en goed gevonden. Bovendien weet Ester spanning, romantiek en emotie goed ineen te smeden tot een zeer aantrekkelijk verhaal. Kortom, met mij zullen ongetwijfeld nog veel meer lezers benieuwd zijn naar wat Ester nog meer in petto heeft.

	Datum: 2021-05 Boek: Zijdelings	Recensent: Diane Kooistra

Recensie Zijdelings is het langverwacht vervolg op Ommekeer. Het is al een poosje geleden dat deel 2 kwam en het verhaal van Ommekeer was weggezakt maar dat maakt Sophie Ester snel weer goed. Dit deel is ook los te lezen door een aantal terugblikken op het eerste verhaal en omdat dit verhaal op veel punten helemaal os staat van het vorige deel. Het verhaal is in derde persoon geschreven met enkele momenten waarop de hoofdpersonen hun gedachten en gevoelens rechtstreeks met de lezer delen. Dat geeft het verhaal meerdere lagen. Het is een heerlijke thriller om gelezen te hebben met hele spannende momenten. De ontknopingen waren soms iets te snel naar mijn zin. Die emoties en gevoelens passen goed in het verhaal, zo leer je de karakters beter kennen. Het verdriet om een overleden geliefde en frustratie om wat er mis gaat nu je net weer het geluk gevonden hebt is ook goed beschreven. Een echte vrouwenthriller want ondanks dat meerdere mensen een grote rol spelen is het toch Carol waar alles om draait. De gebeurtenissen op het eind van dit boek blazen je van de bank af, heftig, mooi en heel spannend! Maar na het lezen van het epiloog vraag je je af hoe het nu verder moet met het verhaal, wat heeft Sophie Ester nog meer voor ons in petto? Ik hoop dat deel 3 heel snel komt!

	Datum: 2021-05 Boek: Terugkeer	Recensent: Hanneke Tinor

Recensie Terugkeer is het derde deel van een vierdelige misdaadromanserie over het leven van Steven, Jamey, Robin, Vincent en Carol Vanhoven. Na de dramatische gebeurtenissen rondom de band Watership ontwaakt Vincent Jones uit een langdurige coma. Hij kan zich echter niets meer herinneren. Zijn arts, dokter Edward Mose, brengt hem naar Oakley House in het westen van Australie waar Jacob en Abby, vrienden van de arts, een boerderij hebben. Jacob en Abby hebben al eerder herstellende patienten onderdak geboden. Het is zaak dat Vincent zelf, gedoseerd, zijn geheugen terugkrijgt en daar niet door anderen mee wordt geconfronteerd. Dat zou te schokkend zijn voor de patient. “FLITS ...Plotseling waren daar de felle lampen, de warmte, de muziek en de vele duizenden toeschouwers weer terug in zijn gedachten. De schoten die klonken, de pijn van de kogel die hem raakte” Wanneer dat gebeurt, is dat voor Vincent een enorme klap. Hij is álles kwijt. Wat gaat hij doen? Gaat hij het helemaal alleen redden? En is alles wat hij zich weer herinnert ook daadwerkelijk waar of leeft hij met een valse waarheid? Hoe vindt hij de antwoorden op zijn grootste vraag: wie heeft dit alles op zijn geweten? Terugkeer gaat over herinneringen die eigenlijk te pijnlijk zijn om mee te leven. Zoals gezegd is Terugkeer het derde deel van deze vierdelige serie. Wellicht los te lezen, maar dat is zeker niet aan te raden. Deze serie dient werkelijk in zijn geheel gelezen te worden anders mis je als lezer absoluut relevante zaken. “Langzamerhand rijpte er een plan in zijn hoofd. Teruggaan naar Australie wilde hij nu al helemaal niet. Hij voorzag veel te veel publiciteit, zodra bekend was wat er was gebeurd. Hij wilde hoe dan ook niet in een heldenrol geplaatst worden en al helemaal niet daar, waar hij zijn geliefden had verloren.” Dit derde deel is overigens opnieuw een uiterst intrigerend verhaal geworden met een fijne spanningsboog en goed uitgewerkte personages. Daar waar ik in het vorige deel nog gewag maakte van de enigszins staccato schrijfstijl van Ester, is daar in dit deel weinig of geen sprake van. Ook maakt de auteur meer gebruik van dialoog, hetgeen het verhaal zeker ten goede komt. Ester is werkelijk gegroeid en dat pleziert. Er is in dit deel nog slechts sprake van een enkele ongemakkelijke woordkeuze of zinsopbouw, maar dat is haar gemakkelijk vergeven. Ook Terugkeer is weer een intrigerende, spannende thriller met een origineel én actueel thema waarmee Ester tot aan de laatste pagina de aandacht weet vast te houden. Het vleugje romantiek maakt Terugkeer áf. Kortom, laat het vierde en afsluitende deel van deze serie maar komen!

	Datum: 2021-05 Boek: Terugkeer	Recensent: Diane Kooistra

Recensie Na een kalme start op een schapenboerderij in Australië neemt het verhaal ineens een onverwachte wending als er een oude bekende op komt dagen. Vincent Jones, bij de lezers van de serie beter bekend als Vincent Vanhoven, komt op de boerderij om te herstellen van een aanslag. Hij is echter zijn geheugen kwijt en de spanning stijgt tot het moment dat hij zich in een flits alles weer herinnert. Aan de andere kant is de dader die achter alle nare gebeurtenissen uit de vorige delen zit nog niet uit beeld. Het wordt tijd voor de ultieme wraak, maar voor wie? Terugkeer is het derde deel uit de serie thrillers rondom de familie Vanhoven. Sophie Ester weet heel goed de gevoelens en gedachten weer te geven van iemand die alles verloren heeft. Dat doet ze juist door afstand te nemen van de gebeurtenissen en er met een zogenaamde “helicopterview&rdcuo; een verhaal over te schrijven. Alsof een verteller het verhaal vertelt. Dat doet ze consequent in elk deel van deze serie. Misschien dat het verhaal spannender zou zijn als het vanuit Vincent was verteld, de eerste persoon dus. Maar deze stijl van schrijven valt op tussen andere thrillers en het leest verder prima. Vincent maakt niet altijd de logische keuzes, dat zal ongetwijfeld komen door de moeilijke periode waar hij doorheen gaat. Het zorgt ervoor dat je halverwege geen idee hebt waar het verhaal naar toe gaat. Als het plotseling herinneren van de gebeurtenissen nog niet het ergste is, volgt er ineens een plottwist die echt onverwacht komt en de lezer zal raken. Vanaf dat moment laat het verhaal je niet meer los, je puzzelt mee alsof ook bij de lezer de klok tikt. Gelukkig neemt de auteur ook tijd voor de nasleep na de plot. Het is niet ineens allemaal pais en vree en dat maakt dat het geen sprookje is, maar een echte thriller. Het boek is niet los te lezen van de andere twee delen, dan zou je heel veel zaken en relaties niet begrijpen ondanks dat ze hier wel toegelicht worden.